Παραγωγές – Συμπαραγωγές

Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και μια ιδιαίτερη και καθοριστική για την ταυτότητά του δραστηριότητα αποτελεί για το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου η ίδια παραγωγή ή συμπαραγωγή εκθέσεων, εκδόσεων, ημερίδων, καλλιτεχνικών προγραμμάτων, μουσικών και χορευτικών παραστάσεων.

Η δραστηριοποίηση του Ιδρύματος σε επίπεδο ίδιων παραγωγών ξεκίνησε το 1994, με την έκθεση του Γιάννη Κουνέλλη, σημαντικού και διεθνούς φήμης και κύρους καλλιτέχνη, και συνεχίζεται αδιάλειπτα μέχρι σήμερα. Η δραστηριότητα αυτή, παλαιότερα επικεντρωμένη κυρίως στην παραγωγή εικαστικών εκθέσεων και συνοδευτικών καταλόγων, επεκτείνεται στη συνέχεια και σε άλλους τομείς όπως το θέατρο, η μουσική, ο χορός, ο κινηματογράφος, οι ανθρωπιστικές επιστήμες.

Η εικαστική εκθεσιακή δραστηριότητά του είναι βεβαίως αυτή που έχει καταξιώσει και καθιερώσει το Ίδρυμα στη συνείδηση του φιλότεχνου κοινού μεταξύ των σημαντικότερων ιδιωτικών φορέων αναδείξεως και προβολής στην Ελλάδα και το εξωτερικό του έργου Ελλήνων ή ελληνικής καταγωγής καλλιτεχνών που είχαν κατορθώσει να διακριθούν και να αναγνωριστούν διεθνώς στο δεύτερο, κυρίως, μισό του 20ού αιώνα και, ειδικότερα, από τη δεκαετία του 1960 και μετά.

Το γεγονός δε ότι το Ίδρυμα δεν διέθετε ιδιόκτητο εκθεσιακό χώρο απεδείχθη στην πράξη θετικό, αφού αφενός τού επέτρεψε τη διεξαγωγή εκθέσεων και σε μη συμβατικούς χώρους, ενισχύοντας τον απόηχό τους και τονίζοντας τη δυναμική και τον εναλλακτικό χαρακτήρα της σύγχρονης τέχνης, και αφετέρου το οδήγησε σε συνεργασίες με πολλούς φορείς της χώρας, τονίζοντας τον κοινωφελή, αλλά και ευέλικτο χαρακτήρα του. Πολλές από αυτές τις συνεργασίες συνεχίστηκαν και εμπεδώθηκαν με την πάροδο των χρόνων και σε άλλους τομείς, δίνοντας ενίοτε εξαιρετικά αποτελέσματα και συμβάλλοντας στην αλλαγή του τοπίου για την υποδοχή, την πρόσληψη και την καλύτερη αντιμετώπιση της σύγχρονης τέχνης στη χώρα. Αξίζει να αναφερθούμε στις συνεργασίες μας με το πρώην Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Μουσείο Μπενάκη, την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου και την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), η οποία εγκαινίασε τη δεκαετία του 1990 τον νέο της εκθεσιακό χώρο με τη συνδρομή του Ιδρύματος και την έκθεση του γλύπτη Τάκι.

Πριν την αναλυτική παράθεση των παραγωγών μας, επιθυμούμε να ευχαριστήσουμε τους καλλιτέχνες και τους επιστήμονες για την εμπιστοσύνη τους προς το Ίδρυμα, όταν ακόμη έκανε τα πρώτα του βήματα αλλά και μετέπειτα, και όλους τους εμφανείς και αφανείς συνεργάτες, γιατί χωρίς την αμέριστη συμπαράσταση και έμπρακτη συμμετοχή τους δεν θα είχαν επιτευχθεί όλα αυτά τα εγχειρήματα από ένα ολιγομελές ελληνικό Ίδρυμα. Σε αυτούς οφείλουμε την καλή μαρτυρία και το ότι το όνομα μας εξακολουθεί να αποτελεί εγγύηση για μια σοβαρή διοργάνωση στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.